इष्टदेवींची धिंड

 

रस्त्याने जातांना मला एका झाडाखाली

दिसली लक्ष्मीपूजनास आणलेली लक्ष्मीची मूर्ती बेवारस ठेवलेली

अगतिकपणे जाणाऱ्या येणाऱ्यांना केवीलवाणेपणे पाहत असलेली

होती आजूबाजूला घाण साचलेली, दुर्गंधी येत असलेली

पण ज्यानेही ती मूर्ती होती तिथे ठेवली, त्यास बददुवा देत असलेली

 

 

सांगत होती मजला ती मोठ्या उत्साहाने

मला माझ्या मालकाने वाजतगाजत घरी आणले,

ब्राह्मणांच्या हातून पुजून देव्हारी बसविले

समोर पैशाची, सोन्यानाण्यांची रास ठेवत स्तुतीसुमने गायिले

अन लक्ष्मीपूजनाचा दिवस सरताच

दुसऱ्या दिवशी मज असे भर बाजारात आणून बसवले

 

 

ऐकून वाईट वाटले, अहो जिला आपण लक्ष्मीमाता म्हणतो

तीच आता अगतिक होऊन माणसाला मालक संबोधित होती

पाऊस पडत होता, मूर्तीस चिंब करत होता

पावसाने मूर्तीवरचा रंग निघत होता, माती वितळत होती

अन मूर्ती भंगत होती

 

 

घिन्न आली अशा माणसांची जे देवीदेवतांना कचऱ्यात फेकून देतात

अरे जे आपल्या इष्टदेवींची, कुलदेवीची अशी धिंड काढतात

खरच काय ते आपल्या मायबहिणींची गय करतात ?

त्यांस ही लाथाबुक्यांनी मारून, उपाशीतापाशी ठेवतात,

दहेजदयावा लागेल म्हणून गर्भातच मारून टाकतात,

कुणाच्या लेकीबाळीवर वाईट नजर ठेवून अब्रू लुटतात

अन नवरात्रात नऊ दिवस उपास ठेवून माता की जय म्हणतात